در سال هاي گذشته، بسياري از افراد مبتلا به بيماري قلبي، مجبور بودند دور از اجتماع و به طور منزوي به ادامه زندگي بپردازند(به علت ناتواني در برگشت به شغل و فعاليت هاي فيزيكي فردي – اجتماعي) بعد كم‌كم توانبخشي قلبي فقط براي آن دسته از افرادي كه دچار سكته قلبي مي شدند و يا تحت جراحي قلب قرار مي گرفتند و تمايل داشتند كه مجددا به زندگي و شغل خود برگردند، توصيه مي شد. تصور پزشكان بر اين بود انجام بازتواني قلبي مي تواند براي بقيه بيماران همراه با ريسك و مخاطرات زياد باشد و يا اصلا شايد ساير بيماران سود زيادي از اين برنامه ها نبرند. اما امروزه با پيشرفت برنامه ها و پايش و كنترل دقيق شرايط بيماران، توانبخشي قلبي به اكثر بيماران قلبي(با انواع مختلف بيماري هاي قلبي و نه فقط سكته قلبي) و براي تمام سنين به عنوان يك روش جديد و اميدبخش، توصيه مي شود. در واقع تقريبا تمام افرادي كه مبتلا به بيماري هاي زير مي توانند از توان بخشي قلبي بگيرند: سكته هاي قلبي – بيماري هاي عروق كرونري – نارسايي هاي احتقاني قلبي – بيماري هاي عروق محيطي- آسيب بافت عضلاني قلبي (كارديو ميوپاتي) – بيماري هاي مادرزادي قلبي – بيماراني كه براي آن ها پيوند عروق كرونر و يا ترميم عروق كرونر انجام شده است – بيماراني كه تحت تعويض دريچه هاي قلبي قرار گرفته‌اند.
