نوشیدن چای به بیماران قلبی توصیه می‌شود، چون چای از ایجاد لخته‌های خطرناك خون كه به حملات قلبی و سكته منجر می‌شود، پیشگیری می‌كند. سطح چربی خون و فشارخون برخی مصرف‌كنندگان چای پایین‌تر از دیگران است.
چای، آثار نیرومندی برای به تاخیر انداختن پیشرفت تصلب شرایین و تقویت عروق مویین و رقیق كردن خون و كاهش فشارخون دارد و افرادی كه چای می‌نوشند یك سوم كمتر از گروهی كه قهوه مصرف می‌كنند، دچار آسیب‌های قلبی‌عروقی می‌شوند.
چای، مخصوصا چای نه چندان پر‌رنگ، از تشكیل پلاك‌های انسداد عروقی در آئورت جلوگیری می‌كند. فلاونوئیدهای چای سطح چربی خون به خصوص كلسترول بد را كاهش می‌دهد. در افرادی كه به مدت یك سال بیش از یك فنجان چای در روز مصرف می‌كنند در مقایسه با كسانی كه چای نمی‌نوشند، خطر حمله قلبی 44 درصد كمتر است.
چای با كاهش اكسیداسیون LDL منجر به كند شدن روند تصلب‌شرایین می‌شود كه در واقع علت زیر بنایی اثرات سودمند چای بر عملكرد قلبی عروقی است.
البته باید توجه داشت كه نوشیدن چای را به 2 ساعت بعد از غذا موكول كرد تا مانع جذب آهن موجود در غذا نشود.
چای یك نوشیدنی كم كالری است و یك فنجان آن حدود 4 كالری دارد. چای متابولیسم را بیشتر می‌كند و باعث بالا رفتن سوخت و ساز بدن می‌شود، در نتیجه كالری بیشتری مصرف شده و چربی‌ها راحت‌تر و زودتر سوزانده می‌شوند.
در همین راستا تحقیقات نشان می‌دهد كه مصرف روزانه بیش از 3 فنجان چای سیاه می‌تواند به پیشگیری از عوارض دراز مدت دیابت نوع 2 و احتمال بروز بیماریهای قلبی عروقی در افراد دیابتی كمك كند.
